Najczęściej zadawane pytania

1 Jak wygląda wizyta diagnostyczna w Centrum?

Prawidłowe postawienie rozpoznania wymaga 2 spotkań, a w celu oszczędności Państwa czasu odbywają się one równocześnie.

Lekarz zbiera od rodziców dokładny wywiad rozwojowy i chorobowy oraz konkretyzuje zgłaszany przez nich problem. Warto przynieść na to spotkanie kserokopię wszelkiej dokumentacji, opinię ze szkoły, wyniki badań, wypisy ze szpitali itd. Ułatwi to lekarzowi pracę i zaoszczędzi czas.

W tym samym czasie dziecko jest obserwowane i badane przez naszego specjalistę, zazwyczaj dziecko godzi się zostać samo w sali terapeutycznej. Wówczas to, podczas zabawy, gry, opowiadania bajek obserwujemy zachowanie dziecka i próbujemy poznać jego punkt widzenia. Niektóre dzieci wolą narysować niż opowiedzieć o swoich problemach. Następnie lekarz konsultuje się ze specjalistą i również bada dziecko. Zaprasza do gabinetu rodziców i omawia z nimi wnioski z badania oraz proponowane zalecenia. Na życzenie rodziców może wydać zaświadczenie na piśmie. Takie spotkanie trwa ok. 1 godziny. Jeżeli sytuacja tego wymaga do dalszej diagnozy włączają się jeszcze inni specjaliści.

2 Czy przychodząc do Centrum mogę liczyć na dyskrecję?

Głównym założeniem pracy centrum jest zapewnienie naszym pacjentom i klientom dyskrecji i poczucia komfortu. Dlatego na siedzibę firmy wybrany został lokal, który znajduje się w ustronnym miejscu, ale niedaleko od centrum miasta.

Zgłaszając się do nas ze swoimi problemami macie Państwo pewność, że nikt postronny się o nich nie dowie. Wszyscy pacjenci są umawiani na godziny, u nas nikt nie czeka w kolejce.

3 Jakie problemy są najczęściej konsultowane w Centrum?

Najczęstszą przyczyną konsultacji w Centrum są trudności dzieci w szkole, gorsze niż można by się spodziewać wyniki w nauce i problemy w relacjach z rówieśnikami.

Istnieje wiele przyczyn wyżej wymienionych problemów np. problemy z koncentracją, pamięcią, nadruchliwość, dysleksja, dysgrafia, dysortografia, impulsywność, wady wymowy, niski intelekt, problemy w środowisku domowym dziecka- np. rozłąka z rodzicem- rozwód, wyjazd, przeprowadzka, śmierć kogoś bliskiego lub w środowisku szkolnym- zmiana szkoły, nauczyciela, napiętnowanie przez innych uczniów, niezrozumienie problemów przez nauczycieli, ośmieszanie itd. Czasami objawy układają się w zespoły np. ADHD, zespół Aspergera. Bywa też, że pacjenci wymagają dalszej diagnozy.

4 Czy w Centrum przyjmuje się tylko dzieci i młodzież?

Specyfika tych trudności dotyczy zazwyczaj dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, zwłaszcza studentów. Jednak nigdy nie jest za późno, aby postawić diagnozę i rozpocząć leczenie, zwłaszcza jeżeli objawy przeszkadzają w życiu i utrudniają codzienne funkcjonowanie.

5 Czy nie mamy dziś do czynienia ze swoistą modą na ADHD i czy nie grozi nam nadrozpoznawalność tego schorzenia?

Istotnie, problematyka ADHD jest w ostatnim okresie znacznie częściej podejmowana np. przez media, niż dawniej. Jednak w naszym ośrodku diagnozę stawiamy na podstawie kryteriów Międzynarodowej Klasyfikacji ICD 10, co wyklucza możliwość nadinterpretowania.

6 Jakie korzyści dla pacjenta wynikają z faktu, że zostanie mu postawiona diagnoza np. ADHD, dysleksja itd.?

Po pierwsze rodzice i on sam dowiedzą się, że jego zachowanie nie wynika z jego złej woli, złośliwości czy braku wychowania, tylko, że są to objawy przypadłości, którą w obecnym stanie wiedzy można z powodzeniem leczyć.

Po drugie dziecko, jego rodzice, a na ich specjalne życzenie także jego nauczyciele, dowiedzą się jak radzić sobie z codziennymi problemami np. odrabianiem lekcji, sprzątaniem pokoju, czy organizacją pracy, jak mówić do dzieci, aby słuchały i jak odbudować ich kontakty z rówieśnikami.

Po trzecie postawienie rozpoznania umożliwi skorzystanie z regulacji prawnych, które w wybranych przypadkach ułatwiają funkcjonowanie dziecka w obecnym systemie oświatowym i pomagają sprostać nakładanym na niego oczekiwaniom.

7 Czy postawienie rozpoznania ADHD zawsze idzie w parze z włączeniem leków?

W praktyce Centrum dajemy leki, gdy inne podjęte sposoby pomocy, nie dają oczekiwanych rezultatów. Jednak czasami, zwłaszcza gdy objawy są bardzo nasilone i poważnie utrudniają dziecku funkcjonowanie, decydujemy się na włączenie leków od razu.

8 Jak działają leki stosowane w leczeniu ADHD?

Większość stosowanych w ADHD leków działa na zasadnicze objawy. Dzięki nim dziecko lepiej skupia się na lekcji, chętniej zasiada do odrabiania pracy domowej i szybciej sobie z nią radzi, staje się mniej ruchliwe i łatwiej jest mu zapanować nad swoimi emocjami.

9 Czy osoby z ADHD skazane są w życiu dorosłym na kłopoty i niepowodzenie?

Niekoniecznie, jest wiele wybitnych osób z ADHD, które odniosły w życiu ogromny sukces i zrobiły karierę. Można by tu wymienić nazwiska jak Thomas A. Edison, Albert Einstein, Winston Churchill, Benjamin Franklin, John F. Kennedy, Michael Jordan, Whoppi Goldberg, Ernest Hemingway, John Lennon, Pablo Picasso, Stevie Wonder itd.

Jednak statystyki wskazują, że pozostawienie tych osób samych ze swoimi problemami, sprawia, ze znacznie częściej niż inni ludzie w wieku dorosłym popadają w konflikty z prawem, nadużywają alkoholu, nikotyny lub narkotyków, mają problemy w życiu zawodowym i osobistym, częściej też ulegają wypadkom i podejmują ryzykowne zachowania.

10 Moje dziecko zna wszystkie literki i umie liczyć i dodawać, czy może pójść o rok wcześniej do pierwszej klasy?

Aby dziecko dało sobie radę w szkole nie wystarczy, że zna literki, czyta, potrafi pisać i liczyć. Powinno być jeszcze dosyć samodzielne, wdrożone do wysiłku umysłowego, koncentrować się na zadaniu, radzić sobie w kontaktach społecznych, czyli powinno osiągnąć pewien poziom dojrzałości emocjonalno-społecznej. W tym celu wykonuje się badanie psychologiczne i pedagogiczne, które pozwala określić jaki jest rozwój funkcji poznawczych dziecka, jego poziom intelektualny i poziom opanowania programu klasy zerowej.

11 Czy powiedzieć dziecku o planowanej separacji lub rozwodzie rodziców?

Rozwód nie jest dyskretną sprawą pomiędzy dwojgiem ludzi, ale procesem, który obejmuje całą rodzinę.

Dzieci są jak czułe ?barometry? odbierające atmosferę w domu. Nie informowanie dzieci o tym co się dzieje między rodzicami pogłębia tylko ich niepokój, poczucie braku bezpieczeństwa i zmusza je do samodzielnych interpretacji zdarzeń.

Wyjaśnienia przekazywane dziecku n/t rozwodu powinny być dla niego zrozumiałe, odpowiednie do jego wieku.